I'm Accepted

Last month, nalaman na ng nanay ni belle na kasal na nga kmi. As usual, as a concerned mom gs2 nya kong makausap. Sa ganang akin din nman eh gs2 ko na din mlaman ng family nya at cyempre para magbaby na din kmi. Gs2 ko na nga din kaya magkaroon ng anak at magsimula ng sariling pamilya.

Nangyari ang paguusap two Sundays ago. Syempre, pinamili muna nmin ni belle ng kaunti ang nanay nya and then miryenda na pra mkapagusap. Natutuwa ako dhil ala nman sya pagtutol sa kin. Syempre, d usual mga payo at mga konting conditions sa min. Cyempre nandun yun umiyak ung nanay nya kc bka tulad daw ako ng knyang unang son-in-law. Na kung bka pagalitan sya ng mga kapatid nya. Alam nyo kc, sobrang daming pinagdaanang krisis kya sobra sobra ang paalaala at kondisyones. Magulo po tlga kc ang sitwasyon nmin ni belle. Mas lalo png pinapagulo ng mga taong nakapaligid samin.

Overall, masasabi ko lng na masaya ako sa ngyari. Mas gs2 ko nga malaman na din lahat ng sa family nya lalo na ng mga tita nya para matapos na ang paglilihim. Mas maganda yun pra ala ng guilt. Biruin mo ba naman na magseseven months na kmi itinatago ung kasal nmin sa family nya. Hay...

Paalala lng kung mabasa man ng mga kapatid at tita o kung cno man sa family ni belle na ayaw pa kming magpakasal. Una, di ako iresponsableng tao. Pangalawa, alam ko ang aming mga obligasyon at pangatlo, hindi ako madamot. Kung kilala mo ko tlga, alam nyo na mas gsto ko pang maginvest sa mga tao kesa sa mga materyal na bagay o pera man.

Tandaan lng, hindi pera ang importante sa pamilya kundi ang pagsasamahang walang samaan ng loob.